گلابی درختی گلدار از خانواده گل سرخیان می‌باشد و دارای حدود ۳۰ گونه است. گلابی معمولی یا اروپایی از گونه communis می‌باشد و کشیده بوده و دارای دانه‌های سنگین است.

بلندی درخت ۲۰ تا ۳۰ متر است و بر روی تنه و شاخه‌های آن پوستی ضخیم با ترک‌های طولی کشیده شده است. برگ‌های آن نازک همراه با دمبرگ بلند هستند. گلبرگ‌ها به رنگ سفید تا صورتی روشن و میوه آن کروی کشیده است.

گلابی انواع مختلفی دارد و بومی شرق اروپا و غرب آسیا است. نگهداری گلابی کار چندان سختی نیست به همین دلیل خیلی از کشاورزان خانگی به کاشت و نگهداری آن تمایل دارند.

گلابی با مقدار کمی مراقبت هم رشد می کند و از این جهت به درخت سیب شباهت دارد. گل های گلابی همزمان با برگ هایش می رویند و میوه آن شیرین آبدار است.

گلابی حاوی ویتامین های E، C و کلسیم است و از آن برای دفع سموم بدن استفاده می کنند. بلندی درخت ۲۰ تا ۳۰ متر است و بر روی تنه و شاخه‌های آن پوستی ضخیم با ترک‌های طولی کشیده شده است.

اکثر ارقام گلابی اروپایی شاخه‌هایی بدون خار دارند، اما بر روی شاخه برخی از نمونه‌های این گیاه خار‌های کوچکی مشاهده می‌شود. برگ‌ها ۱۲-۲ سانتیمتر طول دارند و حاشیه برگ‌ها می‌تواند صاف و یا دندانه‌دار باشد.

انواع گلابی:

درخت گلابی گونه‌ها و همچنین ارقام و انواع دو رگه مختلفی دارد که در اندازه درخت، شکل تاج، شکل و رنگ میوه و زمان رسیدن میوه تفاوت‌هایی با هم دارند.

P.communis که با نام عمومی گلابی اروپایی شناخته می‌شود متداولترین گونه این گیاه در کشت و پرورش است.

pyrifolia با نام گلابی آسیایی (چینی) شناخته می‌شود که میوه‌هایی تا حدودی گرد و شبیه سیب دارد و به همین دلیل گاهی با نام گلابی سیب شکل نیز معرفی می‌شود
P.serotina با نام گلابی شرقی شناخته می‌شود.
P.ussuriensis که بومی سیبریه است و با نام گلابی سیبریایی شناخته می‌شود که میوه‌هایی بدون مزه تولید می‌کند و بیشتر در مبحث پیوند زنی گلابی‌ها و به عنوان پایه کاربرد دارد.

از ارقام مهم ایرانی می‌توان گلابی درگزی، گلابی اسپادانا، گلابی وحشی، گلابی نطنز، گلابی شاه میوه و گلابی بیروتی را نام برد.