رفوگری فرش های دستباف و ماشینی در سراسر کشور

ترمیم فرش برای برطرف کردن کجی، پارگی، پوسیدگی، سوختگی و آسیب‌دیدگی فرش انجام می‌شود. برای تعمیر فرش و رفع عیوب جزئی آن از ریشه بافی، شیرازه دوزی، رفوگری و رفع چروکیدگی استفاده می‌شود و ترمیم عیوب گسترده‌تر مانند پوسیدگی و سوختگی با استفاده از روش‌های مرمت فرش انجام می‌شود.

رج به رج و پود به پود فرش‌های ایرانی، حاصل تلاش هنرمندان خوش‌ذوق این مرز و بوم است؛ بنابراین حفظ و نگهداری و ترمیم فرش در صورت آسیب دیدن، نگهداری از هنر و تاریخ محسوب می‌شود. ترمیم فرش یعنی بر طرف کردن عیوب فرش برای عرضه آن. در بسیاری از مواقع فرش پوسیده، سوخته و آسیب‌دیده رفوگری شده و در موزه‌ها به نمایش در می‌آید زیرا ارزش فرش رفوگری شده که دارای قدمتی طولانی است از نظر مادی و معنوی بسیار بیشتر از فرش رفو نشده و دارای ایراد است.

ترمیم فرش چطور انجام می‌شود؟

برای مرمت فرش به وسایلی از جمله چاقوی بافت، نخ و سوزن، درفش، موم، انبردست، کلاف‌های هم‌جنس فرش و انگشتانه نیاز است. در رفوگری فرش ابتدا فرش شسته شده و سپس گره‌های آسیب‌دیده باقی‌مانده با سوزن و درفش از فرش جدا می‌شود. اگر بخش آسیب‌دیده بزرگ باشد آن را در قاب چوبی قرار داده و سپس تارکشی و گره‌زنی انجام می‌شود تا فرش به حالت قبلی خود باز گردد. برای رفع پیچ‌خوردگی و چروک، فرش را با نوارهایی از پشت محکم کرده و فرش را به حالت استاندارد باز می‌گردانند.

هر نوع آسیب‌دیدگی که به پرزها، چله یا پودهای فرش آسیب بزند مانند دررفتگی، پوسیدگی، فرسودگی، بیدزدگی، پارگی، سوختگی و رنگ‌پریدگی نیاز به ترمیم به شیوه مناسب خود دارد. برای دررفتگی چله و آسیب عمیق به پودها روش‌های تخصصی‌تری وجود دارد ولی آسیب دیدن پرزها با گره زدن مجدد رفع می‌شود.

مزایا رفوگری فرش

رفو فرش و مرمت آن باعث می‌شود فرشی که در حال نابودی و از بین رفتن است احیا شده و نه تنها ارزش مادی آن باز گردانده می‌شود بلکه ارزش معنوی و تاریخی و هنری آن نیز حفظ و نگهداری شود. فرش هنر دست است و حفظ انواع و طرح‌های قدیمی آن بخشی از فرآیند حفظ تاریخ هنر ایران محسوب می‌شود.