معرفی مزون لباس سنتی ساناز – دوخت ، فروش و کرایه لباس های سنتی ، قاجاری، کردی، شمالی، زاهدانی در مشهد
🔴 مزون لباس سنتی ساناز
🔹 مزون لباس سنتی ساناز یکی از بنام ترین فعالان در زمینه دوخت ، فروش و کرایه لباس های سنتی ، قاجاری، کردی، شمالی، زاهدانی در مشهد می باشد که با ارائه خدمات با کیفیت به محبوبیت زیادی دست یافته است .
🔴 معرفی اجمالی خدمات مزون لباس سنتی ساناز :
✅ کرایه انواع لباسهای سنتی ، قاجاری، کردی، شمالی، زاهدانی و……
✅ با زیباترین و تمیزترین دوخت توسط خیاطهای حرفه ای با بهترین و مرغوب ترین پارچه ها
✅ دوخت لباس محلی در صورت تمایل پذیرفته میشود
جهت هماهنگ با شماره زیر تماس حاصل فرمایید
🔸 با مدیریت سمانه عصارزاده نوغانی
🔸 شماره تماس ↔️ در انتظار واریز وجه آگهی ↔️
🔸 آدرس مشهد ، معلم ۶۰
لباسهای محلی ایرانی چه مزیتی دارند؟
لباس محلی ایرانی ویژگی‌ها و مزیت‌های فراوانی دارد اما به طور بارز می‌توان گفت که این لباس از نظر پوشیدگی و زیبایی بسیار خاص است. این دو ویژگی مثبت رمز ماندگاری لباسهای محلی است، همچنین این لباسهای محلی خودجوش و از دل مردم بوده است. درواقع هر منطقه با توجه به شرایط خود، نیازها، بسته به شرایط محیطی، فرهنگی، مذهبی، جغرافیایی و… لباسهای مخصوص به خود را طراحی کرده و مورد استفاده قرار می‌گرفته است. به طور واضح لباس محلی ایرانی در هر دوره‌ای نجابت و پوشیدگی خود را حفظ کرده است و با زیبایی خاصی مورد توجه بوده است.
با توجه به این ویژگی‌های مهم و مثبت، چرا لباسهای اقوام ایرانی دچار فراموشی شده است؟
لباس محلی امروزه یک لباس تشریفاتی و نمادی است که در شرایطی کوتاه و خاص از آن استفاده شده و سپس کنار گذاشته میشود. این لباس به هیچ‌وجه در زندگی روزمره و عادی افراد جزو نیازهای اولیه به حساب نمی‌آید و این امری طبیعی است. به مروز زمان خیلی از مسائل تغییر کرده است و به طور مثال زمانی زنان ما برای رفتن به زمین کشاورزی از این لباس‌ها استفاده می‌کردند و حتی هنگام بیرون آمدن از خانه پول‌ها و اشیا قیمتی را با سنجاق در لباس خود می‌دوختند و پنهان می‌کردند، درواقع لباس حافظ و نگهدار اموالشان بوده است. یا کفشی دستدوز به پا می‌کردند که برای انجام کار و پیمودن مسیر مناسب باشد اما امروزه همه این مسائل تغییر کرده است و شرایط آن زمان برقرار نیست. اگر هم کشاورزی می‌کنند، نیاز به آن کفش و لباس ندارند زیرا شرایط زمین و آب و هوا تغییر کرده است و با آمدن ماشین آلات مدرن نوع لباس افراد نیز در مناطق مختلف دچار دگرگونی شده است. یکی دیگر از دلایل فراموشی لباس محلی این است که بیشتر این لباس‌ها توسط زنان دوخته و آماده می‌شده است و کم توجهی به این مسئله باعث شده که این قشر از افراد به طور جدی این هنر و حرفه را دنبال نکنند. در این عرصه باید این هنر زنانه جدی گرفته شود و مورد حمایت قرار گیرند. اما به نظرم لباس اقوام ایرانی به طور کامل فراموش نشده است و در چند سال اخیر یک ارجاع و بازگشت با دیدگاهی جدید داشته است.
در حال حاضر برای این مسئله چه کار می‌توان کرد؟
ما باید لباس محلی را به عنوان یک فرهنگ، چه از لحاظ تاثیر در بین مردم و چه از نظر فیزیکی حفظ کنیم. آنچه که در صندوقچه خانواده‌های ایرانی باقی مانده است را حفظ و نگهداری کنیم. لباسهای محلی باید منبعی برای الهام و تولید لباسهای موردنیاز جامعه امروز شود. از طرح، نقشه، کارهای دست‌دوزی لباسهای مختلف اقوام ایرانی استفاده کنیم و با الگو قراردادن طرح‌ها و نمادهای موجود در لباسهای سنتی، نیازهای نمایشی جامعه امروز را برطرف کنیم. طراحی و آموزش دوخت لباسهای ایرانی را بین زنان و افراد جامعه ترویج دهیم و از این راه، لباس مردان و زنان جامعه امروز طراحی و تولید میشود. در عرصه عفاف و حجاب برای داشتن ایده و الگو به لباسهای محلی توجه شود تا از پوشیدگی و تنوع آن استفاده شود.
