باشگاه استاد حسن امامی در اسلامشهر – شهرک واوان

کیک بوکسینگ نوعی ورزش رزمی است که از کاراته گرفته می شود. کیک بوکسینگ یک ورزش حرفه ای محبوب، شبیه MMA یا بوکس است.

بسیاری از شهرها دارای استودیوهای ورزش های رزمی هستند که کلاس های تخصصی کیک بوکسینگ برگزار می کنند. ورزش کیک بوکسینگ، با انرژی بالا بسیار مورد توجه عموم مردم است. بسیاری از سالن های ورزشی کلاس های کیک بوکسینگ غیر تماسی را به عنوان ورزش هوازی برگزار می کنند. استفاده از کیک بوکسینگ به عنوان نوعی تمرین، مزایای زیادی دارد.

سبک و استایل های ورزش کیک بوکسینگ

کیک بوکسینگ در نیویورک، یونان، تایلند، برزیل و در سرتاسر جهان، به شکل های مختلفی وجود دارد. امروزه، یک تعریف واحد از ورزش کیک بوکسینگ در دنیای هنرهای رزمی وجود ندارد. عناصر ورزش رزمی کیک بوکسینگ، اغلب در مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی جای گرفته اند که به عنوان کیک بوکسینگ تعریف نمی شوند.

فرهنگ های مختلف در سراسر جهان به شیوه ی خاص خود به تمرینات کیک بوکسینگ ادامه می دهند. در اینجا به چند سبک برجسته تر اشاره کرده ایم:
موی تای

تاریخچه موی تای که در تایلند توسعه یافته به قرن 16ام بر می گردد. موی تای به این دلیل “ورزش هشت اندام” شناخته شده است که هشت نقطه تماس برای ضربه به حریف مورد استفاده قرار می گیرند. هشت نقطه، دو دست، دو پا، دو آرنج و دو زانو می باشند. مبارزان موی تای پس از یک کلینچ از هم جدا نمی شوند، اما در عوض به دنبال استفاده از این مجاورت برای انجام تکنیک های ضربه های زانو و آرنج هستند.

کیک بوکسینگ ژاپنی

کیکبوکسینگ ژاپنی که منشأ آن در سال 1960 می باشد، اولین ورزشی ست که به عنوان کیک بوکسینگ شناخته شده است. زمانی که دیگر انواع آن توسعه یافتند، این ورزش به کیک بوکسینگ ژاپنی تغییر نام داد. کیک بوکسینگ ژاپنی مشابه با موی تای است ولی امتیازدهی آن متفاوت است.
کیک بوکسینگ آمریکایی

در کیک بوکسینگ آمریکایی، ضربه زیر کمر مجاز نیست. ضربه با آرنج ها و نیز ضربه زدن با ساق پا نیز معمولاً آزاد نیستند.
سانشو

سانشو که به ساندا نیز معروف است، یک نوع کیک بوکسینگ چینی است که در آن استفاده از فنون پرتابی و کشتی امکان پذیر است اما در آن گلاویز شدن (grappling) و قفل حریف در خاک (submissions) مجاز نیستند.

ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی)

ساواته به معنای کفش یا پوتین قدیمی می باشد. ساواته به این دلیل که در آن رقبا کفش می پوشند، غیر معمول است. آنها مجاز هستند که فقط با پا و نه با زانو یا ساق پا ضربه بزنند.
آدیتادا (کیک بوکسینگ هندی)

این سبک از هند نه تنها شامل ضربات دست ها، آرنج ها، زانوها و پاها می شود، بلکه ضربات از ناحیه پیشانی را نیز در بر می گیرد. تکنیک های گلاویز شدن و تمرکز بر مورد هدف قرار دادن نقاط فشار، نیز مهم هستند. حریفان آدی تادا، پدهای محافظ نمی پوشند.
یاو-یان (کیک بوکسینگ فیلیپینی)

منشأ یاو-یان در سال 1970 می باشد. نام آن از ” سایاونگ کاماتاپایان” گرفته شده است که به معنای “رقص مرگ” می باشد. ضربات معمولاً رو به پایین هستند و از چرخش ران برای اعمال نیرو استفاده می کنند.

لت وی (کیک بوکسینگ برمه ای)

لت وی ضربات از هر قسمت بدن از جمله ضربات سر را در برمی گیرد. این ورزش گاهی اوقات به عنوان کیک بوکسینگ باندو نیز شناخته می شود.
Gwan-gyokdo (کیک بوکسینگ کره ای)

Gwan-gyokdo عناصر دو سبک ورزش رزمی معروف در کره مانند موی تای و تایکواندو را با هم ترکیب می کند. در حال حاضر یک مبارز از یک سبک می تواند با مبارزی از سبک ورزشی دیگر مبارزه کند.
پرادال سری

این نوع کیکبوکسینگ از کامبودیا می آید. چرخش ران برای انجام ضربات استفاده می شود. در این سبک ، ضربه با آرنج نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.