معرفی بهترین مرکز دیزاین سفره عقد در سراسر تهران
🔴 سمیرا امیری
🔹 سمیرا امیری یکی از بنام ترین فعالان در زمینه دیزاین سفره عقد در سراسر تهران می باشد که با ارائه خدمات با کیفیت به محبوبیت زیادی دست یافته است .
🔴 معرفی اجمالی خدمات سمیرا امیری :
✅ گلارایی ودیزاین سفره عقد بعله برون
و…
🔸 شماره تماس ۰۹۰۵۶۱۳۰۵۳۹
🔸 شماره تماس ۰۹۱۲۶۱۳۰۱۵۲
🔸 آدرس تهران – آیت‌الله کاشانی
سفره عقد چیست؟
یکی از رسم هایی که از گذشته تا به اکنون در باب ازدواج و عروسی همچنان پابرجاست، تدارک دیدن سفره عقد است! حتما دیده اید که عروس و داماد بر بالای سفره ای که وسایل و ظروف زیادی بر روی آن چیده شده و به زیبایی نیز تزیین شده، می نشینند، عده ای تور بر روی سر آن ها نگه داشته و بر روی آن قند می سابند. عروس قرآن به دست گرفته و داماد منتظر است تا عروس در سومین مرتبه پرسش عاقد، جواب مثبت دهد و بعد نیز ادامه ماجرا! سفره عقد یکی از موارد موجود در تشریفات عروسی می باشد که ایرانیان در هر کجای جهان، آن را اجرا می کنند.
سفره عقد یکی از زیباترین سنن ایرانی است که این روزها عده ای علاقه دارند در تالار آن سفره را پهن کنند و مراسم عقد خود را برگزار کنند و برخی دیگر نیز در خانه شخصی خود آن را برگزار می کنند.
عده ای با سلیقه و نظر خود آن را تزیین می کنند و برخی دیگر نیز از طراح و دیزاینر در این امر یاری می گیرند.
سفره عقد چیست؟
سفره ای اصولا از رنگ سفید و یا کرم (رنگی روشن و پاک) که برای عروس و داماد پهن می کنند و وسایلی مشخص و معین بر روی آن می چنینند از جمله گردو، بادام، فندق، نبات، برنج، تخم مرغ ، عسل و اسپند، آینه و قرآن همگی از جمله لوازم سفره عقد هستند، که از قدیم رسم بوده و هر کدام دارای فلسفه و معنایی خاص است .
تاریخچه سفره عقد
چیدن سفره عقد یکی از سنت های قدیمی است که تاریخچه ی آن به زرتشتیان باز می گردد. در ایران باستان رسم به گونه ای بوده است که برای هر مراسم خاصی سفره ای پهن می کردند و آن را به زیبایی آراسته می کردند. و در ادامه با چیدن انواع خوراکی ها و وسایل مربوطه از مهمانان خود پذیرایی می کردند.
عقد در فرهنگ و زبان فارسی به معنای گره زدن، محکم کردن و پیمان بستن است. اولین مراسم عروسی که در آن سفره عقد برپا کرده اند به زمان اسکندر مقدونی برمی گردد، هنگامی که او و شمار زیادی از لشکریانش با تعدادی از زنان ایرانی به سبک زرتشتی ازدواج کردند.
برای نخستین بار واژه عروس در ادبیات اوستایی و در دوره ساسانیان استفاده شد که به معنای سفید است. به همین منظور در آن زمان نیز عروس لباسی سفید و چین دار می پوشید که نشان از پاکی آن بود و در ادامه عروس و داماد، هر دو ریسه از گل را بر گردن می انداختند!
